کنترل شهوت
توصیه: شرط دوران عزب(1) آن است که چشم را از ناشایست بازداری ونادیدنی نبینی، و به نااندیشیدنی نیندیشی، وآتش شهوت را بنشانی، و دل از مشغولی به زیبا رویان نگاه داری، و هوای نفس را بازگو نکنی، تا مقبول باشی.(2)
راه کنترل شهوت
توصیه: هیچ لشکر از لشکرهای شهوت نیست، الّا که آتش آن را به تلاش می توان نشاند؛ زیرا آفتی که در تو است و سیلتِ دفع آن هم با تو باشد، و برای زائل شدن شهوت تو، نیاز به حضور غیری نیست. و زوال شهوت به دو چیز باشد: یکی آنچه آدمی از عهده آن برمی آید، ودیگر، آنچه با تلاش و کوشش به دست بر نمی آید. آنچه اندر توان آدمی است، گرسنگی باشد، و آنچه ازتوان بیرون باشد یا خوفی بیقرار است، یا حبّی صادق که خداوند خود اندراجزای جسد پراکند.(3)
شهوت متعادل
نکته: بدان که اندر این شهوت نیز افراط هست و تفریط و میانه روی. افراط آن بود که چنان شود که از زشت کاری ها شرم ندارد وهمگی خویش در کارشهوت کند. و چون چنین بود شکستن ان واجب بود به روزه، و اگر شکسته نشود زن گیرد. و تفریط آن بود که شهوت به کلی کنار نهد و این نقصان بود. و اعتدال آن بود که شهوت، در اختیاربود. و کس بود که چیزها خورد تا شهوت وی زیادت شود، و این از جهل بود و مَثَل وی چون کسی بود که آشیان زنبور به هم زند تا اندر وی افتند و وی را بگزند. مگر کسی که زن گرفته باشد و مقصود وی نگاه داشتن جانب زنان بود، که پناه گاه ایشان مردانند.(4 )
عشق سبب فوران شهوت
نکته و توصیه: یکی از آفات شهوت، عشق است، و سبب آن معصیت های بسیار باشد؛ و اگر اندر آغاز آن احتیاط نکند، اختیار از دست بیرون شود. و احتیاط ، نگاه داشتن چشم است. اگر تصادفاً

داستان ازدواج پسر مقام معظم رهبری

دخترک رو به من کرد و گفت:واقعا آقا؟!
 گفتم:ببخشید چی واقعا؟!
 گفت:واقعا شما بچه بسیجی ها از دخترای چادر به سر بیشتر از ما خوشتون میاد ؟
 گفتم:بله
 گفت: اگه آره، پس چرا پسرایی که از ما ها خوششون میاد از کنار ما که می گذرند محو ما میشن، ولی همین خود تو و امثال تو از چند متری یه دختر چادری که رد میشید فقط سر پایین می اندازید و رد میشید!
 گفتم: آره راست میگی، سر پایین انداختن کمه!
 گفت:کمه؟ببخشید متوجه نمیشم؟
 گفتم: برای تعظیم مقابل حجاب حضرت زهرا(س) باید زانو زد حقاکه سرپایین انداختن کمه.

آن روز که پدرش را آوردند من نبودم

آن روز که همه الله اکبرمی گفتند ....اشک می ریختن...د من نبودم.

من آن روز نبودم...اما می گویند فقط خیره شده بود به پرچم سه رنگی که چشم های پاک  پدرش را پوشانده بود

می گویند نه اشکی ریخت نه لبخندی زد...فقط صاف ایستاده بود..زل زده بود به پدری که آرام چشم هایش را بسته بود وروی دست های همچون من هایی جلومی رفت...

من آن روزکجا بودم..؟

نمی دانم!

شاید روی صندلی دوم از ردیف ششم کتابخانه  نشسته بودم و کتاب می خواندم

شاید داشتم اطلاعات پروفایل پراز دروغ فیسبوکم را دستکاری می کردم...درچت روم ها حرف های روشنفکرانه می زدم...

بله آن روز من نبودم!

که هررزوز کارم شده بود برای جبران کم کاری های خودم سهمیه دانشگاهش را توی سرش کوبیدن!

بازهم آفرین به غیرتش که پایش به بنیاد شهید باز نشده بود وحرف نمی زد...

این که بگویم:آخر چه ربطی به تودارد اینکه پدرت می جنگید؟

وحالا می بینم به خودم هم ربط پیدا کرده!

می بینم من هم مدیونم....

دلم می خواهد روبه رویش بایستم وسرم را بیاندازم پایین وبگویم که:توراست می گفتی..که اگر پدرت نبود حالا خرمشهر محمره بود...

اصلا صحبت خرمشهر نیست...

صحبت شلمچه...کربلای هویزه...طلاییه وفکه نیست...

آفرین که پدرت بود!که حالا ایرانی..ایرانی خطاب شود!

می گفتم توکجا بودی زمانی که پدرت می جنگید...توراست می گفتی موقعی که او جلوی تانک سینه سپر می کرد تو شب ها خواب شهادتش را می دیدی واز خواب می پریدی ودیگر نه خواب ات خواب بود نه بیداری ات بیداری..

زمانی که او آر پی جی به دست می گرفت...تو چهارلیتری نفت راکشان کشان می بردی خانه ...ومن سرم گرم اسباب بازی های رنگارنگم بود...

هربار که موقعیت قرمز می شد..توبا دست های کوچکت چراغ راخاموش می کردی وباتمام وجود جلوی اشک هایت را می گرفتی که مادرت...راحت فکرکند به تنهایی پدرت..ومن می زدم زیرگریه منتظردستهای پدرم بودم که ببردم پناهگاه..

توخوب یاد گرفته ای خودت را درآغوش بگیری...

اما من نه!چون هیچ وقت مثل تومنتظرنمانده ام...این همه سال...

.

.

.

پدرش را که آوردند من نبودم!

نه آن موقع آن جا بودم نه بعدها همراهش ونه هیچ گاه منتظر آمدن گمشده اش...

اما می خواهم امروز اعترافی بکنم...که پدر اوپدرمن هم هست!

وحالا بدجورمنتظر اتوبوسم که بیاید...سوارم کند..ببردم گلزارشهدا...بدجورمنتظرم این حرف ها راکه از ترس فراموشی روی کاغذ نوشتم ببرم وبرایش بخوانم...

من آن روز نبودم!

اما امروز هستم...ازامروز هستم تاهمیشه...پای خون پدرهای این مملکت ایستاده ام...

وهنوز نفهمیدیم عمق نگاهت به کجا می رسید...

کجارانگاه می کنی حاج همت؟چشم هایت راببند!چشم هایت بسته باشند آرام تری..

کجا را نگاه می کنی؟

شاید آن روز ها چشم دوخته بودی به زخم بازوی برادرت.

نگاه نکن حالا...چشم هایت راببند که امروز به جای آن زخم خالکوبی های جور واجور نقش بسته روی دستان همسنگران دنیایی مان.

شاید نگاه می کردی به چشمان تر مادرت..نگاهت را امروز به چشم مینداز که چشم شده دریچه ای یرای فروختن عفت..

نکند به چفیه ی  رنگ ورورفته وآفتاب خورده ی دور گردن همرزمت نگاه می کردی..حالا به جای آن چفیه دور گردن ها پرشده از زنجیر های رنگارنگ!عجیب است...خودمان خودرا زنجیربسته ایم!

به چه می نگری فرمانده؟

نگاهت نکند به چشمان پراز حیای همسنگرانت بود؟

به پوتین های خاکی...

به لباس های آفتاب خورده ی سرباز ها..

تورا به خدا چشم هایت راببند که خودمان خجالت زده ایم از بی عفتی...از بی حیایی وبی غیرتی..

پلک هایت را روی هم بگذار تا نبینی که چطور مرد هایمان گوشواره می اندازند وزن هایمان نهضت فمنیسم را انداخته اند.

چشم هایت راببند محمد ابراهیم!

حیف نیست چشمان تو که برای همچون مایی تر شود؟

چشم هایت را ببند که همه مان حاجی شده ایم به طواف شیطان!

یکی از همرزم های قدیمی ات می گفت:از زمان محمد ابراهیم همت فقط این آسمان است که ثابت مانده.

کجایی حاج همت؟..کجایی که دیگر این آسمان هم بی رنگ شده

سردر گم وگیج حیران به هم نگاه می کنیم !

از شلمچه فقط پابرهنه بودن را فهمیده ایم..

        از عاشورا فقط سینه زنی

                                 واز توفقط بی سر پرواز کردنت را..

نگاه نکن ابراهیم!

بدجور غرق خودمانیم...اقیانوس نفسمان جزیره مجنونی ندارد..

ببند چشمانت را

           که..هنوز نفهمیده ایم عمق نگاهت به کجا می رسید...

ماهمچنان برای ایران قلبمان می تپد.. برای آزادی..................

برای انسانیت............

برای اسلام.................

هرچه می خواهید بگویید.........باصدای شجریان افطارکنید...هرکجامی خواهید بروید..ازترس رسوایی همرنگ جماعت شوید ..اما ما همچنان باندای حسین حسین است که افطار می کنیم

همچنان چفیه برگردن به مسجد می رویم..

ما آنیم که می گوییم وعمل می کنیم:خواهی نشوی رسوا همرنگ حقیقت شو!

ماچادرخاکی را به لباس کلوپاترانمی فروشیم...مثال ما مثل این نیست که:

جای پرچم دیش جای حرم کیش!

ماهمچنان پیراهنمان راروی شلوار می اندازیم...ازغل وزنجیرمدرن(کراوات)بیزاریم..

ماهمچنان زنده ایم...

ایستاده ایم.....

هرچه می خواهید بگویید..ما ماهمچنان فریادمی زنیم:انرژی هسته ای حق مسلم ماست!

ما نمی گذاریم خون احمدی روشن امضای پیمان هایی ننگین ناصرالدین شاه شود...

بگذار به ما بگویند امل!بگذار بگویند جوجه بسیجی!بگذار هرچه می خواهند بگویند...

ماهنوزامید های امامیم....

                                 شیرهای ژیان انقلاب

                                                             بچه های مسجد!

ماهنوز قسممان را به چادرخاکی زهرامی خوریم.........

مابچه های مسجدیم وایستاده ایم

تا آخرخط

تانابودی فساد

تاآن روز که ((ازکنارکعبه آوای یالثارات الحسین آید))

ماهستیم

           ایستاده ایم

                      شمشیرمان تفکرمان است وسپرمان سجاده های سوغات کربلا

ما ایستاده ایم

ما باندای حسین حسین است که افطارمی کنیم

من موندم این حذرات هنرمند که اکثریتشون جز ضربه زدن به اجتماع و بنیان خانواده و فرهنگ و دین و نظام غلطی نکردن چرا باید برگرده ملت سوار بشن و از نظام باج خواهی کنن - کم از بیت المال می خورن و می برن؟؟؟؟ خدا وکیلی اگر نقش مثبتی از اکثریت اینها سراغ دارید برای من هم بگید تا روشن بشم

خواهش می شود که درست قضاوت کنید ؟ واقعا چه کسانی و چه چیزهایی  را به عنوان محبوبیت های خود برگزیده ایم؟

                          ضمنا حدیث است که به سخن هرکه دل دهی با هم او محشور می شوید..............مواظب باشیم

منبع خبر:

وارد مصلی شدیم تا به نمایشگاه قرآن برویم؛ در میان آدم‌های مختلفی که درصحن بیرونی تجمع کرده بودند تا ساعت 5 بشود و در ورودی نمایشگاه را بازکنند. در همین حال و هوا بودیم که پوشش خانمی به همراه دو آقا توجهم را جلب کرد؛ آن خانم جوان تناقضی درنوع پوشش داشت که دیگر سکوت را جایز ندانستم. کفشی با پاشنه بلند چندسانتی به پا داشت و از مانتو شلوارهای تنگی که اخیراً به سبک زنان خیابانی رایج شده پوشیده بود اما در عین حال حجاب کاملی داشت ـ از قرار تنها قسمتی که جلوی دوربین پیداست باید پوشیده باشد! ـ گفتم این دیگر چه نوع حجابی در فضای مصلای نمایشگاه قرآن است؟! معلوم نیست هنجارشکنی یا محجبه، نه این تمام و نه آن تمام؟! گفت: من مجری برنامه شبکه سحرم و آقایی هم کنارش ایستاده بود خیلی موجه و حق به جانب گفت: خانم محترم! من تهیه کننده‌ام حجاب ایشان چه اشکالی دارد؟ این لباس فرم و اداری شبکه برای خانم‌های مجری است! با تعجب پرسیدم یعنی این پوشش دوپاره لباس رسمی در رسانه ملی است؟! خیلی محکم جواب داد: بله. خلاصه به حکم وظیفه هرچه شرط بلاغ بود گفتم و رفتم. از قضا همان روز یکی از شبکه‌هایی که برای تهیه گزارش و مصاحبه به بخش ما آمد و اجازه خواست، همان خانم و آقایان همراهش بودند (خودشان هم ازاین دیدار دوباره تعجب کرده بودند) به آنها گفتم با این نوع پوشش ناجور اجازه تهیه برنامه نمی‌دهیم که دیدم خانم از کیفش چادری بیرون آورد و برسرکرد وگفت برای این مواقع چادر همراه داریم.ناخودآگاه به یاد این ضرب المثل معروفی افتادم که هرچه بگندد نمکش می‌زنند وای به روزی که بگندد نمک. وقتی مجری زن درجمهوری اسلامی با چنین پوشش ناجوری در شبکه برون مرزی برای اجرای برنامه‌هایش ظاهر می‌شود انصافاً چه انتظاری از مردم عادی داریم وچگونه می‌خواهیم فرهنگسازی منطقی برای حجاب و عفاف داشته باشیم؟! حالا هرچقدر هم برای آنها ازحجاب و پوشش اسلامی حرف بزنیم وقتی عملاً خلاف آن را پیاده می‌کنیم چگونه می‌خواهیم دختران و زنان جامعه را به حجاب راغب سازیم؟! یکی از مجریان خارجی محجبه درشبکه پرس. تی. وی هم به ما گفت: «من پوشش چادر دارم ولی به من می‌گویند وقتی جلوی دوربین برای پخش خبر می‌روید چادرتان را بردارید و من ناچارم بدون چادر برنامه داشته باشم که اصلاً تمایلی به آن ندارم.» آنچه مسلم است خیلی می‌خواهیم فرهنگسازی درخصوص نهادینه کردن فرهنگ حجاب و عفاف داشته باشیم اما حقیقتاً نمی‌توان تنها به حرف و سخنرانی و همایش بسنده کرد باید درعمل آن را نشان داد به ویژه افرادی که تریبون رسانه در اختیار دارند باید مراقب نوع پوشش و رفتارهای خود باشند و به خصوص وقتی در فضاهایی که برد بین‌المللی دارد و افرادی ازکشورهای خارجی می‌آیند، تا مبادا تصویر ذهنی نامناسبی برایشان تداعی شود. چنانکه یکی ازمهمانان امریکایی که اخیراً مسلمان شده است و خانمی با پوشش کاملی بود با تعجب می‌گفت: «چرا چنین پوشش‌هایی در ایران وجود دارد؟ برای ما مسلمانان غیرایرانی که در فضا و محیط غیراسلامی هستیم، ایران کشوری آرمانی است و خیلی‌ها دوست دارند اینجا بیایند اما چرا عده‌ای این طور بدحجاب هستند و قدر موقعیتی را که دارند نمی‌دانند؟!» حال تصور کنید قرار بود تا همان خانم مجری با پوشش کاریکاتوری که داشت یا همان لباس رسمی کار! برای شبکه برون مرزی سحر با او مصاحبه داشته باشد؛ انصافاً چه ذهنیتی برای او ایجاد می‌شد؟! وقتی پرسنل سازمان دولتی صداوسیما که خودشان در زیرنگاه مردم و سایر رسانه‌ها هستند خود را موظف به رعایت حجاب مناسب ندانند به خصوص افرادی که در حوزه بین‌المللی و برون مرزی فعال هستند چگونه می‌خواهیم بنا به توصیه امام خمینی (ره) فرهنگ انقلاب اسلامی را به جهانیان صادر کنیم؟!

منبع:2daylink.com

آیت الله محمد ناصری، استاد اخلاق و عرفان حوزه علمیه اصفهان، امروز در سخنرانی خود در مسجد کمر زرین اصفهان به بیان جایگاه و اهمیت رعایت حقوق پدر و مادر در زندگی پرداخت و ابراز داشت: هیچکس به اندازه خداوند بر گردن انسان حق ندارد و باید حق خدا را به خوبی ادا کنیم و بعد از خداوند متعال پیامبر اکرم(ص) و ائمه طاهرین(ع) بر گردن ما حق دارند و لازم است که حق آنها را ادا کنیم.
مدیر مدرسه علمیه حضریت ولی عصر اصفهان در ادامه خاطرنشان کرد: پس از ائمه معصومین، نواب عام آن حضرات یعنی مراجع عظام تقلید بر گردن ما حق دارند زیرا ما اگر مجتهد نباشیم نیازمند تقلید هستیم تا بتوانیم به معارف دین دست پیدا کنیم و به وظایف خود به درستی عمل نماییم و مراجع تقلید با تحمل سختی‌ها و تلاش بسیار در عرصه دین و کشف حقایق آیات قرآن و روایات چگونگی صحیح عمل به وظایف دینی را به ما آموزش می‌دهند و به همین خاطر بر گردن ما حق دارند.
استاد اخلاق و عرفان حوزه علمیه با اشاره به این که مؤمنان بر گردن یکدیگر هشتاد حق دارند، تصریح کرد: پدر و مادر بر گردن ما بسیار حق دارند و ما اگر تمام زندگی خود را صرف خدمت به پدر و مادر مخصوصا مادر کنیم باز هم نمی توانیم حق آنها را ادا نماییم، حق پدر و مادر تالی تلو حق خداوند و در امتداد حق خداوند است و در قرآن به خاطر اهمیت حق والدین و لزوم خدمت و احسان و نیکی کردن به آنها آیات متعددی آمده است همچنین پیامبر اسلام و اهل بیت هم بر حق پدر و مادر و لزوم احترام و احسان به والدین بسیار تأکید کرده اند.
وی دعا و نفرین والدین را بر زندگی انسان بسیار مؤثر خواند و گفت: فراموش کردن پدر و مادر حتی پس از مرگ هم بی احترامی به آنها است و نباید کسی والدین خود را پس از مرگ فراموش کند و به زیارت قبور آنها نرود و یا برای پدر و مادر خود خیرات نکند، اینگونه نیست که پدر و مادر پس از فوت شدن در زندگی ما تأثیر گذار نباشند و یا این که پس از مرگ لزوم احترام و اکرام آنها از ما برداشته شود بلکه حتی پس از مرگ هم دعا و یا نفرین آنها در زندگی ما تأثیر گذار است و باید مواظب باشیم والدین خود را در هیچ زمانی حتی پس از مرگ فراموش نکنیم.

آیت الله ناصری در پایان حق مادر بر گردن فرزندان خود را حتی بیشتر از حق پدر بر گردن فرزندان خواند و ابراز داشت: خدمت کردن و احترام گذاشتن به والدین از بزرگترین واجبات است که نباید هرگز از آن غافل شد و البته ما هرگز نمی توانیم با خدمات خود و کارهایی که می کنیم زحمات وپدر و مادر خود را جبران کنیم ولی باید تمام تلاش و سعی خود را جهت جلب رضایت آنها و جبران کردن بخش کوچکی از زحمات به کار بگیریم ضمن این که احسان و نیکی کردن به پدر و مادر و جلب رضایت و خشنودی آنها موجب خوشنودی و رضایت خداوند از ما می شود و همچنین باعث می شود مرگ انسان راحت باشد.

ه نظر شما رابطه ی حجاب و تجاوز چه مقدار است؟

آیا رابطه ای صد در صد دارند؟ یعنی در جامعه ای که زنان رعایت عفاف می کنند، هیچ مورد تجاوزی اتفاق نمی افتد!

و یا هیچ رابطه ای ندارند؟ یعنی زنان چه پوشیده بیرون بیایند و چه آراسته هیچ تفاوتی در تجاوزهای جنسی ندارد!

به نظر می رسد، هر دو نظریه اشتباه می باشد. چرا که اگر چه تنها راه ایجاد امنیت برای زنان، حفظ حجاب نیست؛ لیکن یکی از راههای موثر پوشاندن زینت های یک زن است. زنی که زینت های او پوشیده نباشد، بیشتر در معرض تجاوز، آزار و اذیت و تجارت قرار می گیرد. حتی اگر در کشورهایی زندگی بکند که خیابان ها توسط دوربین کنترل می شوند و از نظر امنیت از درجه ی بالایی برخوردار باشند.

مثلا در انگلستان (با 52 میلیون نفر جمعیت) در سال 2007، روزانه 230 مورد تجاوز جنسی اتفاق افتاده است. (1) لازم به ذکر است این آمار غیر از ارتباط های نا مشروعی است که با رضایت طرفین اتفاق می افتد!

شما می توانید آمارهایی مشابه و یا حتی شدیدتر را در کشورهایی همانند آمریکا، ایتالیا و کانادا ببینید.

پس همانگونه که ذکر شد، یکی از عوامل جلوگیری از تجاوز رعایت عفت در پوشش زنان می باشد. چرا که با عدم رعایت عفت، حتی با ساخت انواع و اقسام کاباره ها و آزادی های جنسی نیز نمی توان آتش شهوت را خاموش کرد.



منبع:افسران

پی نوشت :

(1) «Homicides, Firearm Offences and Intimate Violence – 2006/۰۷ Supplementary Volume 2 to Crime in England and Wales ۲۰۰۶/۰۷» (PDF).) و (Haws, D (1997). «The Elusive Numbers on False Rape». Columbia Journalism Review 3۶ (۴): ۱۶–۷. Archived from the original on March 3, 2008

از دلقک بشنو ... بخشی از وصیت چارلی به دخترش

برهنگی بیماری عصر ماست

من پیرمردم، شاید حرف هایم خنده دار باشد، اما به گمان من تن عریان تو باید از آن کسی باشد که روح عریانش را

دوست می داری

بد نیست اگر اندیشه تو در این باره مال ده سال پیش باشد، مال دوران پوشیدگی نترس!

این ده سال تو را پیرتر نخواهد کرد.

به هر حال امیدوارم تو آخرین کسی باشی که تبعه جزیره لختی ها بشوی...

راست گفته‌اند که ماهی قدر آب را نمی‌داند. لازم است هر چند وقت حرفهای افرادی که مدتی بیرون از آب له‌له زده‌اند را بشنویم تا از شکر این نعمت غافل نباشیم.

به گزارش رجانیوز، «ره یافتگان» نام بخشی است در نمایشگاه قرآن که هر شب میزبان یکی از تازه مسلمان شده هاست. خواندن صحبت‌های این افراد در این روزها حسابی لطف دارد.

در ادامه گزیده‌ای از خاطرات چهار نفر از این بزرگواران آمده است.



پدرم معاون کلیسا بود اما جوابی برای سوال‌هایم نداشت

«گلندا اوربن» یک زن آمریکایی است که بعد از اسلام آوردن همراه همسر ایرانی‌اش به ایران آمده تا «فرزندانش در یک محیط اسلامی تربیت و بزرگ شوند». او که بعد از دیدن فیلم محمد رسول الله(ص) تحت تاثیر شخصیت سمیه قرار گرفته بود، این نام را برای خود برگزیده است.

«بارها شد که از پدرم که معاون کلیسا بود و یک پروتستان شدیداً مذهبی بود و از کشیشان کلیسا سؤالاتم را می پرسیدم ولی جواب منطقی و قانع کننده ای دریافت نمی کردم و همین موضوع مرا آزار می داد. عقلانی بودن و منطقی بودن اسلام باعث شد من جذب آن شوم و این اهمیت بالایی برای من داشت. من شیفته عقلانیت بی مانند اسلام شدم که همیشه باعث شعف من می شد و همین باعث شد بتوانم به راحتی از گذشته خود جدا شوم.»

دختر یک پروتستان شدیدا مذهبی و معاون کلیسا، با انتخاب خود حجاب را در همان زمان زندگی در آمریکا انتخاب می‌کند. البته این انتخاب برایش ارزان تمام نمی‌شود.

منبع:

• javidbadiran.parsiblog.com